نقد و بررسی تلویزیون 4K
ابتدا یک قدم به عقب برگردیم: آنچه که تحت اصطلاحاتی مانند SD، HD، FULL HD و … برای توصیف و تعریف مشخصات فنی تلویزیون‌ها گفته می‌شود در واقع بیان‌کننده رزولوشن تصویر آن‌ها است که هر یک جهش بزرگی در زمینه کیفیت تصویر نسبت به قبلی بودند. رزولوشن در واقع ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین عامل برای تشخیص کیفیت تصویر است و بیان‌کننده تعداد پیکسل‌های موجود در یک نمایشگر است که در دو بعد افقی و عمودی نمایش داده می‌شود. پیکسل‌ها کوچک‌ترین المان قابل نمایش در نمایشگر هستند که در کنار هم قرار می‌گیرند تا تصویر کلی را تشکیل دهند. واژه 4k فقط مختص حوزه تلویزیون نیست و در بخش‌های دیگر فناوری مانند دوربین، موبایل هوشمند، تبلت، مانیتور و به طور کلی هر دستگاهی که به نوعی به صفحه نمایش ربط دارد، پای این فناوری در میان است.
حال که به صورت شهودی با مفهوم پیکسل آشنا شدید تعریف 4K برایتان قابل لمس‌تر خواهد بود. یک تلویزیون اچ دی استاندارد رزولوشنی برابر با 1920 در 1080 پیکسل دارد اما این عدد در یک تلویزیون 4K، به 4096 در 2160 پیکسل می‌رسد، یعنی این تلویزیون رزولوشنی 4 برابر تلویزیون‌های Full HD دارد. یکی از دلایلی که نام 4K برای این نوع تلویزیون انتخاب شده است هم همین است چون وضوحی تقریباً 4 برابر نسبت به تلویزیون‌های FHD عرضه می‌کند.
بحث در مورد ماهیت 4K بسیار ساده است. رزولوشن 4K تصویری با 3,8 میلیون پیکسل ارائه می‌دهد که این رقم در واقع چهار برابر تعداد پیکسل‌هایی است که تلویزیون‌های 1080 Pارائه می‌دهد. پیکسل‌های بیشتر در محیطی بسیار کوچک، در حقیقت جزییات بیشتر و تصویر بسیار شارپ‌تری هم به بیننده نشان می‌دهند که حتی از فاصله بسیار نزدیک هم نمی‌توان پیکسل‌های موجود روی صفحه را تشخیص داد. به نظر می‌رسد سایز مناسب این تلویزیون‌ها 50 اینچ و بالاتر باشد چرا که با کوچک‌تر شدن سایز، کیفیت تصویری که از 4K انتظار می‌رود هم کم می‌شود.
